innocent

innocent [ienossã]

〈bijvoeglijk naamwoord; ook m., v.〉, innocemment [ienossaamã] 〈bijwoord〉

1 〈alleen bijvoeglijk naamwoord; + de; na het zelfstandig naamwoord〉onschuldig (aan) ⇒ schuldeloos

2 〈alleen bijvoeglijk naamwoord; voor of na het zelfstandig naamwoord〉onschuldig 〈van kind, meisje, lachen enz.〉 ⇒ rein, onverdorven

3 onnozel ⇒ argeloos, naïef ⇒ 〈bijwoord ook〉 in alle onschuld

4 〈alleen bijvoeglijk naamwoord〉onschuldig 〈van spel, genoegen, scherts enz.〉 ⇒ onschadelijk, ongevaarlijk

♦voorbeelden:

1    un(e) innocent(e) • onschuldige

2    prendre un air innocent • doen alsof men van de prins geen kwaad weet

      〈religie〉 le massacre des Innocents • de kindermoord te Bethlehem

3    〈spreekwoord〉 aux innocents les mains pleines • het geluk is met de dommen

      l' innocent du village • de dorpsgek

      faire l' innocent • zich van den domme houden

      un(e) innocent(e) • naïeveling, domkop

adj

1) onschuldig

2) onnozel, naïef

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.